ေန႕ ခင္း 1 နာရီ ။
ထံုးစံအတိုင္း သည္ အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာင္း ကန္တင္းမွာ ၀ိုင္းဖြဲ႕ေနၾက။ထမင္း အတူစားၾကတယ္ ။ အလာပ သလာပ အပါအ၀င္ ပညာေရး ႏုိင္ငံေရး လူမႈေရး သိသမွ် ေ၀မွ်ၾကသည္ ။ ေဖာက္သည္ခ်ၾကသည္ ။
အဲဒီေန႕ ကေတာ့ ေန႕ခင္းေက်ာင္းခ်ိန္ 2 ခ်ိန္ျဖတ္ျပီး ေတာင္သမန္အင္းေစာင္းမွာ ရွိတဲ့ ေဒါက္တာသန္းထြန္းအုတ္ဂႈကို သြားၾကည့္ရင္း ဆရာေတာ္ဦးပညာ ( ေမာင္ပညာ (အမရပူရ) ) ကို လည္း ဖူးေမွ်ာ္ရင္ းသြားၾကမည္ဟု တိုင္ပင္ၾကသည္ ။ အစည္းအေ၀းကို ႏွစ္ၾကိမ္ မထိုင္လိုက္ရ အားလံုးက ညီသည္ ။
သို႕ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႕ ေတာင္သမန္ဆိကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါျပီ ။
ဟိုေရာက္ေတာ့ ေတာင္ေလးလံုးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဥိးပညာ ကို အဆင္သင့္ေတြ႕တယ္ ။ ဆရာေတာ္ က သက္ေတာ္ 70 ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနျပီ ။ မ်က္မွန္ထူၾကီးၾကားက သဲၾကိးမဲၾကီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသလို မ်ိဳး စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ ။ ဆရာေတာ္ကို မည္သူမည္၀ါျဖစ္ေၾကာင္းေလ်ာက္ထားျပီး ၀တ္ခ်ၾကတယ္ ။ ျပီး ဆရာေတာ္နဲ႕ ေရာက္တက္ရာရာေျပာၾက ဆိုၾက ၊ ေမးၾကျမန္းၾက ။ ဆရာေတာ္က အသံက ခပ္ယဲ့ယဲ့ ၊ တိုးတိုးတိမ္တိမ္ ၾကားမွ အားျပဳေျပာရွာသည္ ။ဆရာေတာ္က အာ၀ဇြန္းရႊင္သည္ ။ ဗဟုသုတလည္း မ်ားသည္ ။ ဆရာေတာ့္စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ပြဲ က် ရသည္ ။ စာေရးဆရာအေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္လည္း သိသည္ ။ ခင္သည္။ ရင္းႏွီးသည္ ။ လူထုေဒၚအမာ၏ ေမြးေန႕ ပြဲကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သည္မွာ က်င္းပျမဲျဖစ္သည္ ။ႏုိင္ငံေက်ာ္စာေရးဆရာမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ားတက္ေရာက္ၾကသည္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႕ေက်ာင္းမွာ တည္းသည္ ။ သို႕ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က စာေရးဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ရင္းနီးသည္ ။
စကားစပ္၍ ဆရာေတာ္က သမိုင္းဆရာၾကီး ပါေမာကၡေဒါက္တာသန္းထြန္းအေၾကာင္း ေျပာျပသည္ ။ ေမာင္သန္းထြန္းက သူကို အရမ္းခင္ပံု ၊ သူ႕ေက်ာင္းမွာ တည္းပံု ၊ ဆရာေတာ္ကို ဆိုရင္ (သူက အသက္ၾကိးေပမင့္) ကေလးတစ္ေယာက္လုိ ဆိုးပံု ။ အခန္းတြင္း၀င္တာေတာင္ တံခါးမကမ၀င္ဘဲ ၊ ျပဴတင္းေပါက္က ေက်ာ္ခြ၀င္ပံု ၊ အထဲေရာက္ရင္လည္း ေရအိုးဖံုးကို တီးကာ ”ကိုယ္ေတာ္ အျပင္မွာ တိုင္းျပည္အေျခအေနဘယ္လိုျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား ၊ တစ္ပါးတည္း အပူအပင္မရွိ ေအးေအးေနရ ေကာင္းလား ” ဆိုးျပီ စေနာက္ပံု ၊ သူမေသခင္ေလးမွာပဲ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ဒီမွာပဲေနခ်င္တယ္လို႕ေျပာသြားပံု ( ေအး မင္းေနခ်င္တဲ့အတိုင္းေနရပါျပီ ေျပာျပီး ရယ္သည္) ။ တျခားစာေရးဆရာမ်ား ႏုိင္ငံေရးသမားဆိုသူမ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း စကားစပ္မိသလိုေျပာျပသည္ ။ ဆရာေတာ္ပင္ပန္းေနမည္ကို ဆိုး၍သာ အားနာပါးနာ စကားျဖတ္ျပီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းအုတ္ဂူ ဆီိသို႕ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ။
ေက်ာင္းတိုက္ 2တိုက္အလြန္တြင္ လူေနအိမ္ 3 အိမ္ 4 အိမ္ေလာက္ရွိသည္ ။ ( ေက်ာင္းကို မွီ၍ေန ၾကသူမ်ား ျဖစ္ဟန္တူသည္ ) ။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းအုတ္ဂူကို အေတာ္နွင့္မေတြ႕သျဖင့္္ အနီးနားက အေဒၚၾကိးတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းရသည္ ။ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကိးလမ္းညႊန္ရာသို႕ ေလွ်ာက္သြား သည္ ။
ေဟာ ေတြ႕ပါျပီ ။ ျမန္မာ့က်က္သေရေဆာင္ ေက်ာက္ေကာင္းတစ္ပြင့္ ၊ သမိုင္းပညာရွင္ၾကိး ပါေမာကၡေဒါက္တာသန္းထြန္း ၏ အုတ္ဂူ ။ ကမၼည္းတြင္ ေဒါက္တာသန္းထြန္း ၊ ဂုဏ္ထူးမ်ားႏွင့္ တကြ ၊ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သည့္ အခ်ိန္ကို ေဖာ္ျပထားသည္ ။
အုတ္ဂူႏွင့္အျပိဳင္ ေဘးခ်င္းကပ္တည္ေဆာက္ထားတာကေတာ့ ၀က္ျခံတစ္ျခံ။ ၀က္မည္းၾကိးႏွစ္ေကာင္ တဂီဂီေအာ္ကား ဗြက္လူးေနၾကသည္ ။ ေတာင္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းတစ္ေနရာမွာ လည္း ၀က္တစ္ေကာင္ေနသည့္ ၀က္ျခံတစ္ျခံ ။ ၀က္ေခ်းေျခာက္တစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ အုတ္ဂႈ ပႏၷက္ေပၚ တင္ေနသည္ ။ ၀က္ေခ်းနံ့ က ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ နံသည္ ။ ဆရာၾကိး၏ အုတ္ဂူကမၼည္းကို ႏွားေခါင္းတစ္ရံႈ႕ ရံႈ႕ ႏွင့္ ဖတ္ခဲ့ၾကရေလသည္ ။ ရင္ထဲတြင္မေကာင္း ။
ေအာ္ တန္ဖိုးမသိသူ မ်ားၾကားတြင္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ ၀က္ေခ်းေလာက္မွတန္ဖိုးမရွိပါလား ။ ( ၀က္ေခ်း ကိုမွ က်ံဳးယူခ်င္ က်ံဳးယူလိမ့္မည္ ။ ၀က္ကို ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ေပးခ်င္ေပးလိမ့္မည္) ။
တစ္ဆက္တည္းေတြးမိသည္ကား ။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕အနစ္နာခံကာ အသက္ကိုရင္းျပီးရယူေပးခဲ့ၾကသည့္ အာဇာနည္မ်ားမွာလည္း အမႈိက္ပံုေပၚေရာက္ေနၾကျပိ။
ကၽြန္ေတာ္ နယ္တစ္ခုမွာေတြ႕ရသည့္ အာဇာနည္ကုန္းမွာ အမိႈက္ကုန္းျဖစ္ေနေလျပီ ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ သည္ မႏၱေလးမွာ ။ လူမေရာက္တာၾကာ၍ထင့္ အာဇာနည္ဗိဗၼာန္ကိုမျမင္ရ ။ ထူထပ္စြာေပါက္ေနသည့္ ျခံဳေတာနဲ႕ သစ္ပင္မ်ားကိုသာေတြ႕ရသည္ ။ ယိုင္နဲ႕ နဲ႕ ျခံစည္းရိုး ခတ္ျပီး သံေခ်းတက္ေနတဲ့ ခပ္ ညံ႕ ညံ႕ သံတံခါးတစ္ခု နဲ႕ ေသာ့ခတ္ပိတ္ထားသည္ ။ တစ္ေန႕ အဲသည္နားက ျဖတ္အသြား သူငယ္ခ်င္တစ္ေယာက္က အဲဒီေတာထေနတဲ့ ျခံၾကီးက ဘာၾကီးတုန္း ၊ဘယ္သူေနတာတုန္း ေမးလို႕ …..အဲဒါ အာဇာနည္ပုဂၢဳလ္ၾကိးေတြေနတာ ေလ …..ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႕ ေနာင္လာေနာက္သားေတြက ေက်းဇူးဆပ္ ထားတာ လို႕ ေျဖခဲ့မိ ။
ပညာရွင္ကို ေလးစားတန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္းမသိသ၍ ပညာရွင္နဲ႕ (တနည္း) ပညာနဲ႔ေ၀းေနရအံုးမည္သာ ။
ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့ နိုင္ငံေတြနဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးျပီးနိုင္ငံမ်ားကို ၾကည့္ပါ ။ ပညာ ရွင္ကို တန္ဖိုးထားၾကတယ္ ။ ပညာရွင္ေတြကို ထုိက္တန္တဲ့ေနရာေပးတယ္ ။ ပညာရွင္ကို လိုက္ရွာၾကတယ္ ။ ပညာရွင္ေတြလာေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ျမဴ ေနၾကတယ္ အခ်ိန္မွာ ….သည္မွာေတာ့ ..။
ပညာရွင္ေတြကို မေသခင္မွာလည္း အားေပးအားေျမွာက္ျပဳရမွာ တန္ဖိုးထားေလးစားရမွျဖစ္သလို ၊ ေသသြားျပီးရင္လည္း စံျပပုဂၢဳလ္ေတြအေနနဲ႕ (ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတုယူအားက်ႏိုင္ေအာင္ ) တန္ဖိုးထား ေလးစား ဂုဏ္ျပဳေနရမွာျဖစ္တယ္ ။ သို႕ မွသာ ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္ေသာ………..။
႕
theworldasiseeit 
စာသင္တဲ့အခ်ိန္မွာ သိရတဲ့ အသိ၊ လက္ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳရယ္ကို ေပါင္းစပ္ၿပီး ရသဘက္ကို လာခဲ့ဦးေမာင္ေလး။ လူေတြရဲ့ ရင္ဘက္ထဲကို ၀င္မယ္ဆိုရင္ ရသပိုင္းကို ပိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္ဆိုတာ အမ သိသြားၿပီ။ တခ်ိဳ႕အပိုင္းေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕ေပးလိုက္။
အမတို႔က စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ လြတ္ကင္းရာ လူေတြရဲ့ ခံစားမႈအပိုင္းကို ေစာင္းေပးၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ရေအာင္။
ဘယ္လိုလဲ။ လုပ္မလား။
(မင္းတကယ္ လုပ္ရင္ အမကို အသာေလးနဲ႔ ေက်ာ္သြားမွာ။ မင္းက ေရးလက္ရွိတယ္။ အေကာင္းေျပာတာ)
By: thetsonehnin on November 25, 2010
at 8:23 am
အင္း ….ဟုတ္တယ္အစ္မ ။ရင္ဘက္ထဲ၀င္ခ်င္ရင္ ရသ ဆိုတာ။
ေမာင္ေလးကသိပ္ မတတ္ဘူး အဲဒီအပိုင္းကို ။ (အင္း ဒီအပိုင္းလည္း မတတ္ပါဘူးေလ) ။
တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ေလွ်ာက္ၾကည့္မွာေပါ့ …။ ေဘးကေန ေဖးကူေပးပါအံုး ။(ေမာင္ေလး မလဲေအာင္ ) ။
( ေမာင္ေလး တကယ္လုပ္လည္း အစ္မကို မေက်ာ္ပါဘူး ။ ေက်ာ္လညး္ မေက်ာ္ခ်င္ဘူး ။ ယွဥ္ေတာ့ေလ်ာက္ခ်င္ေပးမဲ့ ယွဥ္လည္းမယွဥ္ရဲဘူး ။ေနာက္ကေန မွိန္းလိုက္တာပဲေကာငး္ပါတယ.္။ အစ္မ လက္ကို ေမာင္ေလးသိပါတယ္ ။ လာ မေျမွာက္ေနနဲ႕ ။ တကယ္ေျပာေနတာ)
By: zawmyohtet123 on November 26, 2010
at 9:23 am